"In de Nisraman Lite over bijna de halve afstand (500 zwemmen, 20 fietsen, 15 mtb en 5 trailrun) ging de overwinning naar favoriet Joeri Deleebeeck. Die droeg zijn zege op aan zijn eerder deze week overleden kameraad (die op 24-jarige leeftijd plots overleed) en zorgde voor een emotionele finish. Het werd hem niet cadeau gegeven want Guy Achten en Roelof Lovink kwamen nog sterk terug in de sloftfase van de trailrun. Bij de dames was Jill Ponet de sterkste." - 3athlon.be: Luxem op herhaling in Nisraman
"Bam!! The #Nisraman #triathlon #offroad with emotions at the finish (Joeri Deleebeeck, racing for his friend)." - Yeray Luxem
Twee jaar geleden proefde ik al eens van dit wedstrijdconcept, maar deze keer zou ik er starten op de halve afstand.
500m zwemmen, gevolgd door 20km op de koersfiets op een golvend parcours. Daarna 18km genieten op de MTB, met als aflsuiter 5km trailrun. Een race die me op het lijf geschreven stond. Al was de aanloop ernaar toe niet ontspannend.
In het zwemmen kwam ik als tweede (wie had dat ooit gedacht) uit het water. Toen ik op de fiets wou springen verlies ik een schoen. Even terugdraaien waarna we onmiddellijk een leuke helling onder de wielen kregen. Al snel komt Yeray Luxem bij en over me. Ik probeerde hem steeds in het zicht te houden tussne 50 en 150m (niet stayer). Ik kon goed volgend zonder mezelf op te blazen, het zwaarste zou immers nog volgen.
Na de wissel voor de MTB raakte Yeray wat uit het zicht, maar Legende Rob Barel kwam net tot bij me. Al duurde dat niet lang, op de eerste helling moest hij een klein gaatje laten. Tim Van Daele reed me echter wel voorbij, en deed dat iets te snel, maar hij bleef nooit uit het zicht. Ik zag hem samen met Tim van Hemel het parcours rondrijden. De leider van de korte afstand had ik in de eerste MTB kilometers al opgeraapt. Ik probeerde een stevig tempo te rijden, want ik wist niet goed hoever de eerste achtervolgers zich achter me bevonden.
Aan de start van het lopen had ik toch enkele minuten voorsprong. Dat kwam goed uit, want ik had toch lichte maagkrampen. Naarmate de kilometers vorderden werd het er niet lichter op. De snelheid zakte zienderogen. Toch maar even de natuur opgezocht zodoende ik de laatste anderhalve kilometer weer vlot kon leggen! Zo kon ik de wedstrijd als topfavoriet -volgens speaker Hans Cleemput- toch nog winnen. Niet voor mezelf. Maar als dank aan mijn beste vriend die enkele dagen ervoor onverwacht overleden was. Als dank voor al die leuke momenten.
In het lopen en aan de finish had ik het moeilijk. Niet zozeer fysiek, maar mentaal. Het was een zware klap.
"I won the race, but lost a friend. I wish it was the other way around."
Vimeo